Onderdak
Wanneer lichten bezwijken onder rode daken
vermengen regendruppels zich
met tranen op mijn wangen,
wonend in een bui van verdriet.
Strompelend in een wirwar
van donkere straten,
verbijsterd om de duisternis,
zoek ik helderverlichte huizen,
die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.
Verlangend naar een warmte,
wentelend in het schijnsel
van zachtverlichte ramen,
geef ik namen aan een liefhebben
op een eenzame, verlaten weg.
Nergens vind ik onderdak
waar ik mag blijven rusten,
waar ik schuldeloos mag proeven
van een verwarmde, ontwakende dag.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid