Verzegeld
Wanneer tranen verdwalen
in starre verhalen,
wanneer gevoelens verdwijnen
in slepende jaren,
dan kan je de dodelijke pijn
niet meer begraven.
Woorden worden verzegeld,
ogen worden gesloten,
het zwijgen wordt verstild.
Gedachten vechten tegen
een volmaakt lijkende hemel,
handen reiken de wolken haast aan.
Mijn gezicht schreit
zonder een begrijpen,
ik voel me in de duisternis staan.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid