de blik
Ik zie haar weer lopen,
een klein eenzaam figuur.
Zou ze nog ergens op hopen?
Wie maakt haar ’t leven zuur?
Weer treft mij
haar schuwe blik.
Ze komt iets dichterbij.
Ik lees iets van schrik.
Steeds weer denk ik dan:
Waar zijn haar vriendinnen?
Weet dan niemand van
wat er daar schuilt vanbinnen?
Ik groet haar
bedeesd groet ze terug.
Verbaasd staat ze daar
en weg is de brug.
Haar nu stralende blik.
Liep iedereen bij haar vandaan?
Alleen daarom al kon ik
haar niet laten staan.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid