nachtelijke mijmering
Sterk verlangen naar een vredige toekomst
naar wat materiële welvaart
naar persoonlijk geluk
naar innerlijke rust
naar wereldvrede
naar een steeds beter leven voor onze kinderen
We zijn bedroefd als het onze kinderen eens wat minder goed gaat,
als we zien dat ze afwijkende paden kiezen,
als ze eens niet zo gezond zijn.
Al dat verlangen en al die bezorgdheid,
ze moeten toch een doel hebben?
We hebben onze kinderen zelf wel voortgebracht,
maar niet aan de basis van het bestaan.
Zit hier geen doelmatig streven achter,
een drang om de wereld uiteindelijk beter te maken,
één van de wegen langswaar we onze prestaties
willen verder leiden
dan tot nut van ons eigen bestaan?
Een stukje bestaan, maar van een weg
naar wat we God noemen?
Inzender: Greet Berghmans(dochter), 4 november 2003
Geplaatst in de categorie: religie