Een oud web
Een oud spinrag nestelt zich
in de herfst van het laatste zonlicht.
Draden breken onder een pijn
van afgestorven bladeren,
geweven op een zilveren lentedag.
IJskristallen treuren
om de kilte
van een zwijgende maan,
gevangen in een web
van een ingekraste traan.
Een frisse huivering
druppelt uit mijn koude lippen,
ik adem de winter uit.
Een bevroren wolk
overnacht in een oude kruin,
een oud web in een verloren tuin.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid