Laatste uren
Het donkere land waakt over
zoete herinneringen.
Een nevellied fluistert over
dagen van vreugde.
Maanzachte stralen bedekken
de aarde met een omfloerste vacht.
Een terugkerende zon
blaast strelend deurtjes op een kier,
droogt de eerste tranen
ontstaan in een wachtende nacht,
jaagt stervende bladeren uit mijn hart,
vechtend tegen mijn verscheurende onmacht.
Maar wanneer de dag over haar
laatste uren verhaalt,
ben ik alweer van het pad afgedwaald.
De wind ruikt naar oude twijfels
en bevestigt de gapende rand
in mijn donkere achterland.
Geplaatst in de categorie: emoties