Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.115):

sterven aan zee

ik tel de laatste golven
telkens opnieuw
het strand is leeg en verlaten
zie ik om
dan zie ik de duinen
heuvelachtig zoals mijn leven
met een zee die soms
stormachtig bressen slaat
ik voel mij uitgeput
en ga zitten in het zand
het is afnemend getij
zo voel ik dat ook in mij
zelfs het zitten is vermoeiend
ik ga liggen, op mijn buik
met moeite ondersteun ik
mijn hoofd
ik tel de laatste golven
mijn hart bonst zwaar
mijn ogen vallen soms dicht
ik val met mijn gezicht
in het zand
en kijk verschrikt op
er lijkt geen verschil
tussen slapen en sterven
ik weet het niet meer
tel ik nog steeds golven of
slechts het slaan van de branding
ik voel hoe het tij in mijn hart
kracht verliest
mij golvend in de diepte trekt