Blinde ogen

Je mist het mooie van de kleuren
je mist het zien van een gezicht
Dit had jou niet mogen gebeuren
je kunt niet lezen dit gedicht.

Je rood/witte stok moet je leiden
en ook de hond waar je mee loopt.
Je ogen doen je scheiden
van iets waar je nog steeds op hoopt.

Je bent zo jong nog, en een kind
je leven is zo anders
Je kunt alleen maar met je handen voelen
je kunt niet zien, want jij bent blind.

Ik wil zo graag iets aan je zeggen
je iets vragen ook misschien
maar het is vast niet uit te leggen
als je zegt: ik kan niks zien.

Ik voel me bijna schuldig
en toch ook ontzettend rijk
Want jij blijft zo geduldig
als ik in je blinde ogen kijk.

Schrijver: moeke
Inzender: janny, 23 november 2003

schepenaarhome.nl

blinde ogen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 693