De Duik

ik ga de trap op: meer dan zestien treden hoog,
op de tribune steekt mijn vader trots zijn duim op
maar ik ben acht, angstig, m’n badpak nog te droog;
daar beneden wacht het water, maar ik stop
‘k verwerp de duik, overweeg de laffe sprong,
maar ga liever op m’n knieën nog de trap af
ik weet bij god niet meer waarom ik hieraan ooit begon:
of ik nu duik of spring: het blijft mijn straf

tien jaar later op mijn kamer in de stad
denk ik vaak aan die duikplank van ooit daar
en ik weet: dat heb ik toen gehad
en ‘k heb lekker niet gedoken, daarmee klaar

tweede keer en ik zal iedereen nu tonen
dat ik best durf en ik zie mijn moeders trots
ik wil die liefde zo graag verdienen en belonen
maar nog liever geef ik toe aan angst, ik kots,
ik wil zoveel zijn, zoveel meer dan ik ooit kon
maar roep liever: dit is wat je verwacht mam
dus weet dat ik alleen voor jou die trap beklom
maar ‘t liefst huilend naar beneden kwam

*mijn god, wie zegt haar dat zij niet hoeft te springen,
*wie vertelt haar dat ze deugt omdat ze klopt
*dat ze nooit hoger hoeft, nooit dieper hoeft te zinken
*dat het goed is als ze op tree vijftien stopt?

dat ik nooit meer hoef, dan dat ik zijn kan
en dat het mag dat ik vol angst die treden tel?
laat mij mezelf het voordeel geven van
de twijfel van ‘t gelijk als ik stel
dat ik later op mijn kamer in de stad
nog vaak denk aan die duikplank van ooit daar
en dat ik weet: dat heb ik toen gehad
en ‘k heb lekker niet gedoken, daarmee klaar

Schrijver: peter paul
Inzender: scrabeus, 23 november 2003

pp.schmaalchello.nl

de duik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 1.983