Zondichtmiddag
Zo´n Zondichtmiddag in Den Haag
waaraan een einde was gekomen
Jouw zwarte jas hield ik omhoog
waarin jij lang onhandig wurmde
Jij was er niet aangewend
Gelukkig had ik wat ervaring
Ik kuste jou twee keer en samen
kwamen we er weifelend uit
dat ik het gevoel heb
langzaam maar zeker
vaster te worden in jou
in hier en nu vervaagd
dat ik jou liefheb omdat
ik niet kan haten die
ooit mij heeft behaagd
de mantel jou omgedaan
door ons een paar gelijk
maakt dat ik blijven moet
bij jou in kwaad en goed
jij bent nooit weggegaan
en ik weet niet hoe het moet
Geplaatst in de categorie: emoties