Beeldenstorm
Nu de wind het verlangen aanwakkert
en de lage vale zon de randen van jouw beeld
zo betovert, bij elke blik die je met mij deelt,
nu dooft mijn levensvlam. Slechts wakkert
er nog een schemerdans, een waakvlam
voor het wintertasten. Een takje naast de stam.
Als bladeren dansen de jaren van jouw bestaan
onrustig om mijn hoofd. Zo zichtbaar ongrijpbaar,
gekleed in vormen van ver weg. Nog niet klaar,
de tocht nog niet volbracht, maar we gaan
stilaan verder. De wegen die nooit meer kruisen
we wonen in dimensies, in onverwachte huizen.
Geplaatst in de categorie: afscheid