Verdrongen heesheid
Ik keer terug
naar de schaduw,
door mijn handen gedragen
en houd me schuil
in de stilte van het leven.
Ik waag het niet om
de wereld in te lopen,
waar luidkeels mijn
stem werd verzwegen.
Al jaren slaap ik
met mijn lichaam
in langzame heesheid,
verdrongen door de tijd,
kapot geschreeuwd
in een teruggetrokken leegte.
In de kamers van mijn pijn,
verlang ik ernaar om buiten te zijn,
waar ik zonder verlaten kan spreken
en waar hij mijn stem niet meer kan breken.
Geplaatst in de categorie: woede