Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.309):

(geen)

Papa,papa! Kijk! Geweren!
Wijzend, schuilend in het zand.
Stil maar jongen, tot ze weg zijn
knijpt de vader in zijn hand

Kinderogen ruiken angstig
kijken naar verwoestte stad
en waarom de buurman bloed spuwt
liggend in zijn eigen nat

Een sprookje, denkt de kleine jongen
als hij die ellende ziet
dadelijk staat hier een fee
die iedereen weer 't leven biedt

Hij sluit z'n ogen en z'n oren
knus bij papa, lekker dicht
beseft niet dat een stalen buis
hen nadert, loop op slaap gericht

Een luide knal, gesmoorde schreeuw
de jongen hoopt de goede fee,
toverpoeder en een staf...

Maar eens terug zijn ogen open
zit hij in zijn vaders graf