Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.316):

Den Haag

Saai, miezerig nat en grauw
De kille wind blaast om elk gebouw
Het is vroeg, half acht nog pas
En donker, rechtop de kraag van mijn jas

Mijn weekendtas en hoofd zitten vol
Met herinneringen en schone wol
Ik voel me somber en heel alleen
Dat wil ik niet een hart van steen

Jij thuis in de ruzie en ellende
En ik, ver weg van die hele bende
Voel me steeds als een deserteur
Gevlucht voor die ouderlijke terreur

Was jij nu maar hier bij mij
Dan was je tenminste heel even vrij
Weg van die ijzige bedorven sfeer
En dan niet meer terug, nooit meer

Maar zo simpel is het leven niet
Verliefd en toch zo veel verdriet
Door hen die je blij zouden moeten maken
Dat hoort toch bij de ouderlijke taken?

Hoe kil en koud deze stad nu ook is
En wetend wat ik zo meteen op mijn kamer mis
Zo zonnig en warm is Den Haag
als jij naar me toekomt, nu vandaag