Verborgen verdriet
bevroren door de tijd
verloren door onzekerheid
de nacht maakt dat haar ogen sluiten
de vorst vormt bloemen op de ruiten
zomers en toch winters koud
vrolijk lachend en toch eenzaam
een man die in alle stilte rouwt
verraden door die ene traan
Geplaatst in de categorie: verdriet