Vriendenring
Het was al meer dan vier maanden geleden
dat wij met twee rugzakken naar het zuiden waren gegaan
dat we natdoorweekt, bibberend maar tevreden
Voor ons tentje bij een zwitsers meer hadden gestaan.
Al was er een hoop gebeurd, we waren niet vergeten.
Dat we bij dat kleine hostel hadden aangebeld
toen we in het italiaanse vensterbankje hadden gezeten
En voelden dat we alles hadden, behalve geld
Ik had haar eigenlijk nauwelijk nog iets gezegd
sinds we bij Orviëto de weg kwijt raakten
sinds we onze slaapzakken onder een boom hadden gelegd
en bij elkaar hadden gelegen tot het bos ontwaakte.
Het was nu de precies de herfst geleden,
dat we op de markt in Florence hadden stilgestaan
hadden we twee ringetjes, stevig gesmeden,
als teken van eeuwige vrienden, omgedaan.
En nu stond ze voor me, ik was bang, bijna verlegen
Ze had hem afgedaan, kwijt, daar kwam het op neer.
De nieuwe ring had ze van haar vriend gekregen.
Ik was mijn ring niet kwijt, hij paste mij niet meer.
Geplaatst in de categorie: liefde