Waar wij in 't donker zaten
daar op het balkon waar wij in ’t donker zaten
waar jij in stilte rookte
en ik in stilte dacht
daar waar de avond de geluiden
van de binnentuin verwaaide
daar ontvouwde zich voor jou de hemel
toen de wolkjes van
je gezicht wegdraaiden
daar was het waar je
met glinsterende ogen
aan mij zei
oneindig zacht
misschien is die ster mijn moeder
die van heel ver
naar mij lacht
Inzender: S. Muller, 22 december 2003
Geplaatst in de categorie: overlijden