Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.525):

Mijn droom

Door verdriet vermoeid had vechten geen zin
met het sluiten van m'n ogen stapte ik een andere wereld in

We keken elkaar aan
als aan de grond genageld bleef ik staan
jouw ontwapende lach
in zich de blijdschap van een zonnige dag
ik keek van je af
ineenkrimpend....laf

Als sneeuw voor de zon
gleed de grond onder mij vandaan
mijn hand grijpend naar jouw hand
ik klampte me vast zo stevig als ik kon
heel even....toen liet ik je gaan
door angst overmand

Zwevend met 1001 gedachten
wat ik kon verwachten
probeerde ik jouw blik te ontwijken
zodat je me niet kon bereiken
bang dat jouw blik de mijne kruisen zou
om in m'n ogen te lezen ik hou van jou

Een hemelse streling....diep geraakt
omarmd in jouw liefde ontwaakt.