Mijn oud dagboek

‘k Neem mijn vergeten dagboek
en herlees mijn oude tranen.
Herinneringen klampen mij aan,
zonder ophouden verder gegaan.

Het verdriet laat nog steeds
mijn vingers niet los.
Krampachtig vertellen ze een verhaal,
mijn nagels breken honderdmaal.

Vellen papier volgeschreven
met een zwijgende stem,
verloren kind,
gesneden door hem.

Het verstand verloren,
het afwenden van koele ogen.
Tranen rollen over mijn wangen,
ruw geschaafd door verlangen.

Ik draai een bladzijde om,
uitgeblust en verzwolgen door kinderleed…

Ik lees de volgende doodskreet.

dagboek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 621