Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.640):

Eén uit duizend...

Als 't beige zand,
Verstikkend om mijn voeten,
Soms warm,
Maar vaak te heetgeblakerd.

Als 't grillig duinenpad,
't Wisselend gemoed,
Als " 't lieve" weer,
Stijgt naar 't hoog debat.

Als harde rotsengrond,
Waarbij geen stem noch bijl,
Helpt te veranderen,
Slechts spaanders in het rond.

Als 't water dat loopt,
Waarheen 't niet hoort,
En de gehele harmonie,
Misschien wel ongewild toch verstoord.

Maar een der duizend golven,
Kom 't zonlicht toch bekoren,
Ze schittert boven alles uit,
Midden in de zee, waar golven behoren.