Puin van het verleden

Onvermijdelijke pijn,
wordt door de wind verzacht,
ongeremde gevoelens,
neem ik stil in acht,
tot mijn onbestemde hart,
alsmaar in vrede wacht.

Belevenissen nog te klein,
doen me versteld staan,
muziek vervult mijn droom,
totdat ze 's nachts vergaan,
zuchtend vestig ik mijn hoop,
op de altijd schijnende maan...

Op zoek naar wat nog resteert,
rapend alle puin van het veleden,
dan draait de wind radeloos heen,
om alles wat nu heet, mijn heden,
zo volg ik de vlinders nog,
om als laatste in geluk te treden!

Schrijver: fame-fatal, 8 januari 2004

xrensxhotmail.com

geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 674