De narcissen

De stilte was ondragelijk geweest;
het was alsof een beul het vonnis velde.
De arts, die haar het trieste nieuws vertelde,
was openlijk en recht door zee geweest.

Toch was zij het, die weer als eerste sprak,
met woorden die ik nooit meer zal vergeten.
"Dokter, ik wil nog één ding van u weten,
zullen de narcissen voor mij nog bloeien straks?"

Maar ook al was 't verlangen nog zo groot,
de dood, die haar een lijdensweg bespaarde,
kwam snel; ze werd verenigd met de aarde,
die ook de narcissen bewaarde in haar schoot.

Toen werd het maart....en in hun volle pracht
ontluikten rond het huis, waar ze eens woonde,
de narcissen; het leek alsof ze hoonden
met de dood en diens betrekkelijke macht.

Alsof ze wezen naar het eind der tijd,
wanneer allen die herboren mochten sterven,
vanuit de dood een Land zullen beërven,
dat bloeien zal van God's gerechtigheid.

Schrijver: Schiwo, 8 januari 2004

schild15raketnet.nl

Dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 741