Een arm om me heen.
Ik weet niet wat 't is.
Ik zie dingen die er niet zijn.
Ik hoor stemmen in mijn hoofd
en van binnen voel ik die verschrikkelijke pijn.
Was er maar iemand die mij kon helpen.
Iemand aan wie ik het uit kan leggen.
Iemand die ik zo blindelings vertrouw,
dat ik alles aan diegene durf te zeggen.
Het hoeft niet begrepen te worden.
Alleen luisteren is al heel fijn,
want ik begrijp mezelf niet eens,
dus zal het voor een ander nog moeilijker zijn.
Ik vraag alleen maar om een troostend woord
en een warme arm om me heen.
Iemand die me aanhoort en met me meeleeft,
want ik voel me soms toch zo alleen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid