Fataal verdriet
Je draagt een schaduw in je leven,
verdriet verzwakt je spreken.
Je loopt gebukt door het lijden,
bedolven door massieve pijnen.
Patronen worden verbroken,
schuldgevoelens worden geslepen.
Langzaam gaat het je lichaam slopen,
je gemoed zinkt in grijze nevels.
Er is geen onderscheid meer
tussen licht en duisternis.
In de avond spreekt alleen
nog een ontkleurde erfenis.
Fatale druppels drijven op de waarheid,
traag wordt je bewegen.
Tot aan de rand van vandaag
werd je verdriet zo lang verzwegen.
Geplaatst in de categorie: verdriet