Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.960):

Van knop tot bloem

Een rozenknop, half verdronken, half geknakt
probeert al vechtend toch rechtop te staan
heeft tederheid en warmte opgepakt
waardoor haar eigen wortel aan kan slaan

hoe zeer de doornen aan haar prikken
zij hakt ze af en gooit ze op de grond
ze laat zich niet meer door hen verstikken
ze hebben haar lang genoeg verwond

zonder de doornen gaat het groeien beter
ze ziet ze liggen maar het deert haar niet
ze heeft het altijd wel geweten
het waren stekels van verdriet

eindelijk kan ze zelf als rozenknop
haar blaadjes gaan ontvouwen
ze bloeit heel open en steekt haar kop
het licht in, vol vertrouwen

ze kijkt omhoog en bloeit bij ieder compliment
ze overwint en laat sindsdien
aan ieder die zichzelf in haar herkent
haar mooie diepe kleuren zien