Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.973):

Vogelvlucht

De wereld lijkt een vogelvlucht,
een tijd die altijd sneller lijkt te gaan.
Lekker vliegen naar de blauwe lucht,
om met jou op wolken daar te staan.

Witte stapels pluimen vangen al het licht,
dat de zon op ons neer doet strijken.
Anderen zouden ’t moeten zien dit zicht,
we zouden troetelbeertjes lijken!

Tja toch beertjes zoenen, vrijen niet,
nooit zoals de grote mensen,
en weten wij twee maar al te goed,
dat zelfs die zoals ‘t bij ons gaat wensen.

Het leven lijkt een vogelvlucht,
handen voor de ogen razendsnel vooruit.
Zwevend op de adem van jouw zucht,
kijk ik al naar de dag van morgen uit.