Armoe
Ik zag de schrik in de ogen
van die kleine kruimeldief.
Hij stal voor z'n moeder een brood
want hij had z'n moesje zo lief.
Haar man had haar verlaten
liet haar achter met een groot gezin
ze wilde niet gaan bedelen
want dat was haar te min.
Toen is het ventje gaan stelen
want zijn buikje deed zo zeer
heeft het brood naar huis gebracht
nu hadden ze even geen honger meer.
De tijd van hierboven beschreven
komt hopelijk nooit meer,
maar als we blijven inleveren
is die arme tijd er zo weer.
Inzender: janny, 24 januari 2004
Geplaatst in de categorie: algemeen
Mooi gedicht.