Hetzelfde lot

Toen de schemering de mensen naar binnen riep
en het licht gebroken deze dag verliet,
opende ik met groeiend verlangen de deur
die een toegang tot het onwaarneembare schiep.

Ik liep over de lege straten en keek door
ramen naar binnen, waar mensen voor de tv zaten
en niets vermoedend hun avondeten aten,
terwijl ik keek en ik stelde me voor.

Hoe zou het zijn als al deze gewone mensen
hetzelfde lot waren ondergaan als ik
en niets, niets anders meer zouden wensen.

Dan zouden ook zij wanneer de hele stad
gezellig en warm voor de kachel zat,
verlangen die vier muren te verlaten.

Schrijver: Chadia, 3 februari 2004

bloemy75hotmail.com

avond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 4.653