Hartenkreten

hartenkreet (nr. 7.177):

Nacht

Oh de koude nacht dat het is
de ochtend komt nog van ver en
kon ik maar reiken tot de sterren,
weg uit deze duisternis.

Maar de nacht en ik, wij zijn verbonden
ik moet hier leren leven,
zou wel anders willen maar ben omgeven
door duisternis door zonden.

Ik droom dus ook zeer vaak dat
er van ver een ster zal vallen
die in stil geruis en zonder knallen,
een krater slaat zodat
ik kan stappen, in dat zwarte gat.