De schepping
De eerste dag bedacht hij haar
en voorzag haar van een kroontje
Hij was geen god en dus feilbaar,
zij was eigenlijk heel gewoontjes
Maar omdat hij nergens and’ren zag,
was zij het mooist op aarde
Zo leefde hij blij van dag tot dag
met het opzien dat hij baarde
De tweede dag dacht hij ‘geluk’
en dus was het voorhanden
Steeds groter werd de scheppingsdruk,
hij wrong zich in alle standen
Denken werd zijn daaglijks werk,
hij dacht zich bus en treinen
En even dacht hij zelfs een kerk,
maar die liet ie weer verdwijnen
De derde nacht schiep hij de droom,
hoewel scheppen een groot woord is
Want eig’lijk sliep hij die gewoon,
geen schepping, een slaapstoornis
Zijn droom was weg bij zonsopgang,
kon het daglicht niet verdragen
Dus slipe hij nacht en dagenlang
om hem niet te zien vervagen
Vanaf dag vier tot aan nacht acht
lag hij aan niets te denken
Nee, luieren leek zijn grote kracht,
totdat hij haar zag wenken
Ze miste als ze slapen ging
een man om mee te vrijen
Ze zeurde dreinend lieveling
en dan zuchtte hij: ‘k ben zo bij je
Ze joeg hem elke dag op stang,
was steeds minder tevreden
Dan volgt dus appelboom en slang
en die hele Hof van Eden
Verdomme, het begon zo mooi,
maar hij had zijn kruit verschoten
Zijn schepping maakte hem tot prooi,
wat voelde hij zich...beroerd
Inzender: scrabeus, 9 februari 2004
chello.nlGeplaatst in de categorie: vrouwen
schepping
1.847
Geef je reactie op deze inzending: