Twee gezichten
In de spiegel zie ik
twee gezichten
met dezelfde ogen
Meer dan ik zelf wist
werd het verleden
nooit gesloten
Het heden wordt
aan die tijd geknoopt,
de stilte werd alleen
maar vergroot
Mijn ziel bezwijkt
door de macht in
zijn akelige blik
Ik verafschuw mijn
eigen reflectie
elk verlaten ogenblik
Iedere verweerde dag
laat de spiegel
dit vrezende beeld
in tranen lijden
Ik teer weg door
de verscheurende twijfel,
meer en meer begin ik
op hem te lijken
Nooit meer wil ik
de spiegel nog vasthouden
omdat jij niet
van mij kon houden
Geplaatst in de categorie: woede