Klaar
Er zijn gedichten
Die willen maar niet af
Daar is iets mee
Daar is de kern nog niet geraakt
Voldoen zij niet aan het idee
Dan voel je dat er toch iets staat
dat anders had gemoeten
het is te wankel
mist nog ‘t evenwicht
wat het precies nu is
is moeilijk uit te leggen
de dichter wou dat hij het wist
En dan gebeurt het plotseling:
zo uit het niets
valt alles op zijn plaats
en sta ik in verwondering
het was zo klein, zo wat je noemt onogenlijk
Kreeg ik dat in mijn eentje
zo maar voor elkaar?
Hoe is het mogelijk!
Geplaatst in de categorie: taal