Een vertroebeld einde

Tranen blijven liggen
op de einders in je ogen.
Het zijn resten
van een worsteling,
het verleden laat sporen.

Het verdriet vertelt
een geschiedenis
van krijtwitte wangen.
In glazen muren
wordt een fragiele en
kwetsbare ziel gevangen.

Een terugvallen op je naakte bestaan,
van elke bestemming ontdaan.
Tranen blijven vallen en
in een waas gehuld.
Op zoek naar evenwicht
lig ik in mezelf gekruld.

Ik vlucht naar een zelfverlies
in een eindeloze ruimte,
waar tranen worden geboren
door het beroven van
vertrouwen en dromen.

Vertroebeld blijf ik droevig
in mijn ogen staren,
waar tekens van leven
de einders verlaten.

vertroebeld einde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 585