De lege stoel
Ze ziet dagelijks zijn lege stoel
waar hij altijd zijn krant zat te lezen,
en krijgt een weemoedig gevoel
omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen.
De kinderen komen soms thuis,
maar zijn er alleen op bezoek.
De rest van de dag is ze alleen in huis,
staart voor zich uit naar die lege hoek.
Het eten smaakt niet meer lekker
nu hij niet meer bij haar is.
Ze zet s'avonds ook niet de wekker,
wat ze voelt is een droevig gemis.
Haar leven gaat in eenzaamheid voorbij,
de uren tikken de tijd langzaam weg.
Ze vraagt in stilte: God, hoelang nog
dat ik mij voorgoed te ruste leg ?
Inzender: Janny, 26 februari 2004
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid