inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 7.529):

De lege stoel

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel
waar hij altijd zijn krant zat te lezen,
en krijgt een weemoedig gevoel
omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen.

De kinderen komen soms thuis,
maar zijn er alleen op bezoek.
De rest van de dag is ze alleen in huis,
staart voor zich uit naar die lege hoek.

Het eten smaakt niet meer lekker
nu hij niet meer bij haar is.
Ze zet s'avonds ook niet de wekker,
wat ze voelt is een droevig gemis.

Haar leven gaat in eenzaamheid voorbij,
de uren tikken de tijd langzaam weg.
Ze vraagt in stilte: God, hoelang nog
dat ik mij voorgoed te ruste leg ?

Schrijver: moeke
Inzender: Janny, 26 februari 2004


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.400

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lilly
Datum:
26 februari 2004
Email:
etnacatania78hotmail.com
Ik vind dit een heel mooi gedicht.Zo moet mijn moeder het ook gevoeld hebben.Zij heeft zich na een paar jaar ook te ruste gelegd...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)