Ik sterf niet meer
Ik slaap niet meer,
mijn ziel is leeg,
stiekem sluipt de nacht weg,
ik keer niet meer weer.
Naakt in mijn lichaam
zet ik het raam open,
de wind roept me vreemd,
het laatste licht wil mij doden.
Ik leef niet meer
in de schaduw van mijn zelfkant,
vermorzeld vertraag ik,
‘k heb mezelf niet meer in de hand.
Door de waanzin van verzet
strompelt mijn pijn krom en gebogen,
stemloos zinkt mijn hart in het duister,
de waarheid heeft nog nooit gelogen.
Geplaatst in de categorie: verdriet