Hartverscheurend.
Lopend door de straten van mijn gedachten,
probeer ik te herinneren hoe ze hiervoor waren geweest,
toen er nog geen barsten en scheuren waren
en er geen schokken werden gevreesd.
De zon is verruild voor grijze wolken,
de glimlach is omgebouwd tot traan,
puinhopen hoop achtergelaten op straat,
te bang om het verraderlijke in te gaan.
Daar waar ik de geur van de zon inademde
zijn nu alleen wolken van stof, zwart
Ik durf mijn verdriet niet in te slikken;
Ik voel een naschok in mijn hart.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Degeen die jou een vier gegeven heeft, weet niet
wat er in dit gedicht leeft. Van mij een tien.