Hartenkreten

hartenkreet (nr. 7.815):

onder de sneeuw

Onder de sneeuw is het gras nog altijd groen.
Onder het ijs zwemt de vis nog naar de zee
en onder die blik, hou jij nog van ons twee,
want onder de sneeuw, is het gras nog altijd groen.

Onze ogen van vuur zijn ontzettend kil
en onze vragen krijgen geen antwoorden.
Er komen lieve woordjes na de woorden,
maar waarom klinkt ons gegil nu toch zo stil?

In het donker lijkt onze liefde o zo licht:
onze felle ogen verblindt door de nacht
en de lakens maken alles heerlijk zacht.
Maar steeds verliest de maan haar overwicht

In het licht lijkt onze liefde o zo zwaar:
we horen elkaar, maar luisteren doen we niet.
We kijken wel, maar zien doen we het niet:
dat we nog steeds, smoor zijn op elkaar

Kom bij me liggen en hou me vast,
zodat de ruzie er niet tussen past.
Kom bij me liggen en geef me een zoen,
zodat de woorden niets meer doen.