Schiermonnikoog, januari 1996

(een herinnering)

Je denkt: was er maar sneeuw en helderheid
en ijs op sloten, wolkjes uit je neus,
een rietkraag, krakend landschap wijd
verbreid – geen misverstand, geen enk’le keus -,

spaarzame vogels, takken rijp en tijd
bestaat niet. Je staat daar als een reus,
trotseert de wind die door de duinen rijdt.
Je danst en hebt een hoedje op. ’t Is heus!

Maar wat later kwamen de dilemma’s
en barsten in de glazen bol van toen:
de dooi trad in. Het leek zo dwaas

dat ’t smelten kon. Niet weten wat te doen.
’t Ging over in een ondoorzichtig waas:
geen lente meer waar ik me mee verzoen.

verloren liefde winter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 1.371