Karkas
Ik ben in een woestijn gedreven
waar een vernederende hitte
mijn zinnen berooft.
Onder mijn voeten liggen
miljoenen tranen,
tot een oneindige, witte vlakte
uitgeperst en opgedroogd.
Een gierende wind cirkelt
boven de verterende stank van
mijn weerspiegelende gedaante.
Met afgeknaagde, levenloze vingers
bestast ik mijn stervende geraamte.
Met een wankelende dorst
begraaf ik het speeksel
van ijskoude woorden,
samen met mijn karkas.
Ondraaglijk zwaar wordt
het snikkende zand
wanneer mijn uitgemergelde ogen
rollen in een korrelige bloedplas.
De azende wind
hoort mijn ijle kreten
en strijkt neer in
het gezicht van de dood…
nog heel even beweeg ik mijn hoofd.
Geplaatst in de categorie: emoties