De lente met mijn ogen dicht....
Wanneer ik de lente ruik
in het warme ochtendlicht
is het mijn geweten
dat wil dat ik dicht.
Een zachte bries
die langs mijn gezicht streelt
is het mijn hart
dat mij beveelt.
Alles wat je voor hem voelt
moet je schrijven
geen getreuzel, geen geaarzel,
het is de kou van de winter die anders altijd zal blijven.
Dus ik sluit mijn ogen en ik schrijf
en ik zie hoe de lente naar mij wenkt.
Ik omarm de liefde die mij omarmt,
voordat hij zijn hart aan een ander schenkt.
Geplaatst in de categorie: liefde