Trage dagen

Rusteloos bouw ik lege dagen en
verlies mezelf, alleen door mij gekend.
Ik struikel over elke stille morgen,
‘k heb mijn ogen afgewend.

Het licht verstopt zich
in mijn verdwaalde blikken,
waterdruppels doen
mijn gedachten steeds opschrikken.

Heel zachtjes huilt het diep in mij,
zonder woorden, maar zo heel dichtbij.
Ik zoek jou in een tranenzang,
samen kwetsbaar, samen zo bang.

Zwijgend loop ik verdoken,
de dagen worden oud.
Ik vermijd de klank van het licht en
wacht tot jouw stem zich weer ontvouwt.

trage dagen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 663