Nooit meer
Opgeslorpt door de eenzaamheid
kruip ik terug naar vroege jaren
waar ik een ontzettende sprong
van mijn leven heb opgeslagen.
Verward door het goede in het kwade
ben ik vele nachten blijven vallen
in een gedempte angst
om de duisternis te verlaten
Benaderd door klappertandende dromen
heb ik mijn stijve voetafdrukken
nooit kunnen overdenken en
heb zovele nachten niet kunnen bewaken
Herinneringen spreken in beelden
en schreeuwen zinnen uit in dezelfde pijn
Waar was toch die liefde gebleven …
Ik werd wakker en zocht naar enige menselijkheid
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid