Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.040):

Het Ei

Het ei dat is geboren uit het zand,
zal binnenkort weer ten aarde gaan,
ik zal het gaan begraven met mijn hand,
hoewel ik hem nauwelijks kan weerstaan.

Ik heb het gat van het graf al gegraven,
en ook de steen is in gedachten al klaar,
het is op een kerkhof met mos en raven,
waar ik wel meer van mijn fantasie bewaar.

Maar in werkelijkheid is dit een begraafplaats,
met gras en vlinders om de stenen,
niemand kijkt hier triest of neerwaarts
en ook de raven zijn hier verdwenen.

Ik loop hier met mijn ei dat ik kwijt wil,
de bloemen kijken mij één voor één aan,
binnenin mij is het verassend stil,
ik zie het lege gat, daar blijf ik staan.

Ik zal hem nu voor het laatst los moeten laten,
niet alleen het ei, maar ook mijn verlangen,
ik zal het hier wel achter moeten laten
en mijn geweten opnieuw gaan behangen.