Een zwaarmoedig jong
Bewust keek ik hem niet aan,
"Wat een zwaarmoedig jong",
"Waarom wil hij maar niet gaan?"
Dacht ik, bijtend op mijn tong,
Ik vraag hem nooit meer hoe het gaat,
Als hij met zijn "helpende hand",
Weer eens bedelend voor mijn huisdeur staat,
In zijn duisternis beland...
Met zijn woorden houdt hij me vast,
In zijn stilte zuigt hij mij leeg,
Als hij praat is hij mij tot last,
Ik zou willen dat hij wat vrienden kreeg!!
Ik dacht dat hij het begrepen had,
Maar daar was hij weer, wat een feest,
"Ben jij jezelf nu nooit eens zat"?
Dacht ik en hield me weer bedeesd.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid