Het verloren kind
Als blindelings vertrouwen wordt misbruikt,
worden ogen te vaak gesloten.
In lange, bange nachten wil
je ook jezelf ontlopen.
Je ontsnapt in vergeten voelen,
maar hoe erg je ook probeert
je ziel verhardt zich met ieder geween,
je wordt meer en meer in jezelf gekeerd.
Je schrikt van je eigen verstarde blik,
die nooit meer lijkt te helen.
Misschien is het verleden
wel in je ogen te lezen.
Je tracht alles te verdringen
in sluimerende jaren.
Maar ergens onbewust zullen
de herinneringen je toch verraden.
Je bent steeds met tranen meegegaan,
maar door een uitgestoken hand
zal het besef komen wat je
al die jaren hebt ondergaan.
Heel wat gevoelens worden losgeweekt
wanneer je het kunt vertellen.
Jij alleen kan deze leegte
door een troostende hand erkennen.
Geplaatst in de categorie: verdriet