In tranen gevangen
Toen het verdriet
onder jouw huid kroop,
zag ik je wenen
langs de rand van je hand.
Eenzaam gevangen
zuchtte je mee,
tot jouw wereld onmachtig
in het duister vergleed.
Toen de nacht
achter je aan sloop,
zag ik je huilen
langs de rand van jouw angst.
Schuilend in verlangen
klonk er een schreeuw,
tot een traan stervend
jouw wangen vermeed.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Om in stilte duizend keer te lezen.