EEN SCHREEUW OM HULP
Ik spreid mijn armen als vleugels
en schreeuw een gil in de nacht
ik wacht tot het bevrijding zal brengen
bevrijding van zorgen en onmacht.
Mijn hoofd achterover gegooid
kijk ik strak naar de lucht
mijn echo weerklinkt in de ruimte
'k zie alleen de vogels in hun vlucht.
'k Voel de wind door m'n haren
kilte heeft mijn adem weggenomen
wie zal mij voor verder leed bewaren
zodat mijn hart tot rust zal komen?
Langzaam ebt de waanzin weg
het schreeuwen wordt gesmoord
ik weet dat ergens daarboven
mijn schreeuw om hulp wordt gehoord.
Inzender: Janny, 20 april 2004
Geplaatst in de categorie: emoties
M