Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.309):

NIET EENZAAM

Ik zag een man die zo verloren leek
en ik liep langzaam naar hem toe,
ik raakte zachtjes zijn arm aan
en vroeg: meneer bent u soms moe ?

Hij draaide langzaam zijn gezicht naar mij
en keek mij heel doordringend aan,
ik zag in zijn gezicht grijsgroene ogen
toen hij vroeg: waar komt u opeens vandaan ?

Ik vertelde dat we op de camping zaten
en dat hij ongewild mijn aandacht trok,
omdat hij zo eenzaam en verlaten leek en
hij lachte tegen mij, leunend op zijn stok.

Heel levendig begon hij te vertellen
over zijn leven in het Drentse land,
dat hij hier zijn liefde had gevonden
en op deze plek had gevraagd om haar hand.

Nee, deze meneer was echt niet zielig
en voelde zich niet moe of alleen,
hij groette mij nog even vriendelijk
voordat hij richting het bos verdween.