Vannacht
De stem van mijn hart waait hoog
boven de onbewogen straten.
Ik zie neer op een kille nacht
die de stad doet wankelen
onder haar eenzame kracht,
de echo van de wind blijft
zich onbegrepen herhalen.
Hongerig roept mijn stem
langs de trillende ramen.
De donkere huizen zijn doodop
en deuren blijven gesloten
voor mijn zacht geklop,
de echo van mijn hart blijft
zich hoopvol herhalen.
Mijn ziel ademt de nacht
hoog boven de troosteloze daken.
Ze hoort enkel het geschrei
van mijn dof verdriet,
vandaag zal de avondwind
mij zachtjes omhoog dragen.
Geplaatst in de categorie: verdriet