je naam
Op het standbeeld
aan het einde van de boulevard
richtte je me op.
En hoewel de lampen schenen
zei je dat geen mens ons zag.
Het zou kunnen dat er waren.
Tentdoek maakte het lantaarnlicht
tot strepen op je lijf,
ze bewogen mee en los op je tijgervel
en vielen af
als we het terras weer zochten.
Vrienden van je in dromerige zalen
vol mooi lawaai en veel aanwezig.
Wat je binnenbracht in volle licht
als vangst.
Wat wij koesterden
en toen al wisten, dat we
even de langdurige dromen gingen maken.
Je naam ging mee naar huis.
Geplaatst in de categorie: liefde